Denizli platformu genç işverenlere yönelik yemekli bir sohbet toplantısı organize etmiş. Gençliği geride bırakmış az sayıdaki katılımcının arasında ben de vardım. Yaklaşık on yıldır, bu köşede her hafta düzenli bir şekilde yazıyorum. Yazı konularını güncel tutabilmek için bu tür etkinliklerde gözlemci olabilmek gerekiyor. Hele bu toplantıya katılmakla alışılageldiğin dışında bir etkinliğe şahit olmanın memnuniyetini yaşadım. şöyle ki;
Toplantı katılımcılarının ortalama yaşı otuzun biraz üstünde olmalı. Çoğunluğun ikinci kuşak olduğunu sanıyorum, muhakkak hatırı sayılır üçüncü kuşak da vardır.
Önce platform sözcüsü, Denizli Ticaret Odası Başkanı Uğur Erdoğan bir açılış konuşması yaptı. Toplantı salonunun 600 kişilik olmasından hareketle planladıkları katılımın çok ötesinde bir talep gelmesi nedeniyle, Denizli’nin daha büyük bir salona ihtiyacı olduğunu belirtti. Pasvak için planladığımız yeni sosyal kültürel tesisimizde, tasarladığımız en az bin kişilik toplantı ve yemek salonunun ne kadar isabetli bir karar olduğunu görmüş oldum.
Ardından kürsüye davet edilen Ekonomi Bakanımız Nihat Zeybekçi, 1950 den başlayarak Türkiye’nin siyasal tarihini ekonomik veriler eşliğinde bizlere sundu. Sonrasında soru cevap şeklinde sohbete geçildi. Salonun yaş ortalamasına bakınca gençlerin soru sormakta çekinecekleri, ya da ne söylediklerinin tam olarak anlaşılmayacağı gibi ön yargılarımda ne kadar yanıldığımı gördüm. Gençler iş hayatının içinde olmalarının verdiği bilgi, tecrübe ve ne istediklerini bilmenin rahatlığı içinde sordular sorularını. Sorulara doğrudan ve net yanıtlar verildi. Bakan, on civarında genel müdürü ile kürsüde idi. Tüm sorulara kendisi cevap vermekle birlikte, genel müdürler kendilerini ilgilendiren konularda hızla bilgi notu yetiştirdiler. Genel müdürler iki gündür Denizli’de imişler. iki gün daha Denizli’de kalacaklarmış. Bundan sonra böyle olacakmış. Yani bürokratlar sahaya çıkacak, sorunları ve çözüm önerilerini yerinde dinleyip, hızlı karar alınmasını sağlayacaklarmış. Bazı katkılardan bu yaklaşımın bir temenniden ziyade, uygulanmakta olduğuna şahitlik etmiş olduk. Denizli kabinede bir bakanı olmasının avantajlarını iyi kullanma yolunda…
Turizme kdv desteği, tekstil makinaları imalatına destek, besiciliğe yapılan desteklerin sürdürülmesi, Aydın Denizli otoyolunun yapılması gibi talepler aklımda kalan konular oldu. Beni en çok sevindiren, yerli imalatın, gümrük duvarları vasıtası ile korunabilmesinin mümkün olduğunu duymak oldu. İhracatımızdaki teknolojik ürünlerin en azından % 10 civarında olması gerekirken, % 2 olmasından hareketle üniversitelere yönelik bir eleştiri, beklenti ve umut içeren bir söz de bekledim ama çıkmadı. Bu durumu üniversite sanayi işbirliği konusunda bir umutsuzluk olarak yorumladım. Sadece bir teknokent firması, risk sermayesi ortaya koyan melek yatırımcıların eksikliğinden şikayetçi oldu. Bakanımız, bu konuda inanılmaz teşviklerin geleceği müjdesini verdi.
Gördüm ki, yeni nesil umut verici. Yazılarımı takip edenler bilir. Eğitim sitemimizdeki çoktan seçmeli ölçme değerlendirme ve buna yönelik öğretim metodolojisi nedeniyle, problem çözme ve yaratıcılık konusunda iğdiş bir nesil yetiştirildiğini düşünen biriyim. O gece salonda, en azından soru soranlar, beni donanımları ile şaşırttı. Bu gençler ortalamayı temsil ediyor ise ümitvar olmak için bir sebebimiz olur.
Bu haber 1685 defa okunmuştur.
