Prof.Dr.Bülent TOPUZ

ARAMA

EN ÇOK OKUNANLAR

YENİ EKLENENLER

İSTATİSTİKLER

13 kategori altında, toplam 400 konu bulunmaktadır. Bu konular toplam 4075774 defa okunmuş, 1145 rahatsızlık şikayeti veya yorum yazılmıştır.

18 Punto 16 Punto 14 Punto 12 Punto Anasayfa » Prof.Dr.Bülent TOPUZ

BURSA'DA SINIF TOPLANTISI (18 Ekim 2015)

07.Şubat.2016, 17:18

Prof.Dr.Bülent TOPUZ

Uludağ'ı saymassam, Bursa’ya bundan 25-30 yıl kadar önce iki defa gezme amaçlı gitmiştim. Aklımda kalanlar Çekirge, Cumhuriyet Meydanı ve Heykel, Ulucami, Kozahan’dan ibaret. Bu defa gezmeye Muradiye Külliyesi'nden başladık. Şehirleri eksiksiz adeta kazıyarak gezmeyi severim ama Muradiye Külliyesini daha öncekilerde gezdiğimi hiç hatırlamıyorum. Bu mekan beni şaşırttı doğrusu. İçinde Cem Sultan dahil haneden mensuplarının mezarları var. İçlerinde en çok şehzade Mustafa'nın türbesi dikkati çekiyor. Dizi filmlerin tarihi şahsiyetlere ve tarihe merak uyandırdığı bir gerçek. İçerdeki çini kaplamalar olağanüstü ve hala pırıl pırıl, sanki camdan yapılmışlar gibi. Ahşap kısımlarda sonradan ve yeniden yapılanlar da var, 500 yıllık orijinal halini koruyanlar da. Ve de hüzünlü hikayenin hüzünlü kadını Mahidevran. O ve Şehzade Mustafa sanki aramızda dolaşıyorlar gibi… Hanların, hamamların ve türbelerin bulunduğu eski Bursa'ya bakınca ne güzel yere konuşlandırılmış diye geçiriyorum içimden. Mimari yapılar Uludağ'ın yamacında birbirini kapatmayan şekilde sıralanmış. Adeta seyir tepesi gibi bir topoğrafyada bulunan Osman ve Orhan gazi türbelerini ziyaret ettikten sonra, aşağı doğru inen yolun kenarlarında sur duvarlarının sağlam kalan kısımlarını görüyorum. Surların içinde gümüş renkli parıltıya bakan Osman Gazi, oğlu Orhan’a vasiyet etmiş. "Bursa'yı fethedince beni o kubbenin altına gömün" diye. O kubbe o zamanlar bir şapele ait imiş. Bu tepeden ovaya uzanan Bursa’ya bakınca olmayan şehircilik anlayışımızı tüm çıplaklığı ile görmek mümkün. Antik dönemin Apolyont gölü olmuş Ulubatlı gölü. Halbuki Türkler sonradan geldikleri yerlerde var olan isimleri değiştirmemişlerdir. İsim değiştirmeleri 60 ihtilali sonrası ortaya çıkan bir durum. Benim köyümün adı da Zeyve’den Akkent’e dönüştürülmüş. Gölün kenarında kurulan Gölyazı köyündeki adayı çepeçevre dolaşıyoruz. Adayı çevreleyen kale duvarları temel gibi kullanılıp üzerlerine ikinci kat gibi evler çıkılmış. Bazı kısımlarda temeller o kadar düzgün taşlardan yapılmış ki, ben bir zamanlar tapınak idim diye bağırıyor. Tapınaklar ve tapınma ihtiyacı beni hep çekmiştir. Caminin içine giriyorum, ondokuzuncu yüzyıl kalem işleme sanatının çok güzel bir örneği. Gölde kayıklarla tur yaptırılıyor. Göle bakan çay bahçeleri ve lokantalar. Turizm faaliyetlerini sosyal ve ekonomik paylaşımın bir aracı olarak görmüşümdür. Toplumun hareket etme imkanı olan kesimleri ile hizmet sektörü buluşuyor ve maddi imkanlar paylaşılıyor. Göldeki kayıkları kadınlar işletiyor. Üzerlerindeki feraceler hemen dikkatimi çekiyor. Balıkesir’de askerlik yapmıştım oradan tanırım feraceyi. Buradakiler de balkan göçmeni olmalı diye geçirdim içimden. Kitlesel göç dün vardı, bugün var, yarın olmasın istiyor insan... Cumalı Kızık tipik bir yayla Yörük köyü. Bu köylerin ilgi çekmesi için mevcut evlerin ayakta tutulması yeterli oluyor. Zira o kadar azaldılar ki. Bir de içlerinden birisi etnografik olarak donatılabilirse. Örnekleri Safranbolu, Mudurnu ve Şirince’de var, diğer bir örneği de Çal Çakırlar’da olabilir. Bursa da gezebildiklerimiz gezilmesi görülmesi gerekenlerin onda biri olsa gerek. Hasılı Bursa’nın Osmanlı dönemi mimari yapıları ben bir zamanlar başkent idim diyor. Ama Bursa'yı bu defa bizim için özel kılan Cerrahpaşa 87 mezunu bir grup arkadaşla birlikte olmak. Fakülte sıralarında yapamadığımız yol arkadaşlığını yapmak; birbirini ilk defa, yeniden ve yakından tanımak...

Bu haber 2646 defa okunmuştur.