JULİET’İN ŞALI
Turizm İl Müdürümüz Mehmet Korkmaz, 14 Şubat Sevgililer Günü nedeniyle Devlet Tiyatroları Hasan Kasapoğlu Salonunda sahnelenen müzikli gösteriye davet etmişti. Salonda DTO Başkanımız Müjdat Keçeci ile yan yana tesadüf ettik. Sohbetimiz esnasında tiyatro merakıma vakıf olunca holdingleri bünyesindeki amatör tiyatro gösterisine davet etti. Ben de severek kabul ettim.
Müjdat Bey davet ettiğini unutmamış, asistanına bizi aratma nezaketi gösterdi. PEV öğretmenler tiyatrosu ekibi olarak PAÜ kongre Kültür Merkezi’nde Pazartesi akşamı salonda yerimizi aldık.
Sahnelenen oyun amatör bir topluluk için oldukça iddialı idi. Salonu dolduran ve ezici çoğunluğu amatör izleyici olan seyirci için oyun içinde oyun şeklinde yazılmış bir gösteri ağır gelebilirdi. Şöyle, başından konusu ve hatta sonu belli olan bir komedi oyununun sahnelenmesi daha kolay olurdu. Diğer taraftan bu tür toplulukların içinden çıktıkları topluluğun ilgisini çekmesi çok daha kolay oluyor. Bir şirket bünyesinde çalışanların bir kısmı sahnede, diğer kısmı aileleri ile birlikte koltuklarda, “du bakali nolcek” merakı içinde sahneye ne koyarsanız koyun seyirlik olabiliyor. 14 Mart Tıp Bayramları nedeniyle geleneksel hale getirdiğimiz Tıp Mensupları koromuza bir keresinde İzmir’den radyo sanatçısı getirmiştik de, bazılarına pek beğendirememiştik. Tepkiler; biz müzik dinlemeye değil sizi dinlemeye gelmiştik şeklinde olmuştu. Ben biraz abartmış olsam da siz ne demek istediğimi anladınız.
Gelelim oyuna. Dekor hem iki yönlü kullanımı ile pratik, hem de estetik açıdan güzel olmuştu. Kostümlerde aynı şekilde güzeldi. Tarihin içinden çekip alınan karakterleri canlandıran oyuncular tarihi kostümler içinde daha başarılı gibi görünüyordu. En başarılısı da en karmaşık ve en ağır kostümü taşıyan Kral Richard karakteri idi. Kostümün oyuncunun role girmesini kolaylaştırdığı bir gerçek, ama Kral Richard’ı oynayan arkadaşın da hakkını yememek lazım; gerçekten güzel canlandırdı. Yazar Hatice Gökçin Köksal oyununda; bir zamanların ölümsüz aşkını günümüze taşımış. Romeo-Juliet aşkının esas oğlanı Romeo olmuş bir şıpsevdi. İyi de şimdiki kızlar daha şıpsevdi, Julİet neden masum kalmış anlamadım.
Oyun boyunca merak ettim. Kim beyaz, kim mavi yakalı diye. Bu merakımı babasının kalp ameliyatı nedeniyle yaptığım ziyarette rastladığım yönetmen Barış Bezginer’e sorarak giderdim. Oyuncuların ikisi hariç diğerleri beyaz yakalı imiş. Benim en başarılı bulduğum karakter ise bir mavi yakalı çalışanmış.
Oyunun geliri Denizli Koruyucu Aileler Derneği (DEKAD) yararına sarf edilecekmiş. Oyunu sahneleyen ER-BAKIR Sorumluluk ve Aktivite Kulübüne teşekkürler. Yönetmene tebrikler. En büyük alkış ER-BAKIR üst yönetimine. Herkesin aklından sahneye çıkmak geçebilir. Ama imkan bulmak başlı başına bir sorundur. Bu imkanın yaratılmış olması, dekor ve kostümlere bakınca da masraftan kaçınılmamış olması takdire şayan.
Biz de PEV öğretmenler tiyatrosu olarak, kendilerini 16 Mayıs da EGS Kongre Kültür Merkezinde oynayacağımız, “Müftü Ahmet Hulusi Efendi” oyununa bekleriz.
Bu haber 6758 defa okunmuştur.
