Bir sınıf öğretmeni, Ensar Vakfına yakın kişilerin kiraladığı evlerde kalan 9 ve 10 yaşlarındaki öğrencilere cinsel istismarda bulunduğu iddiasıyla tutuklanıyor, hakkında hazırlanan iddianame Ağır Ceza Mahkemesi’nce kabul ediliyor. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Ramazanoğlu bir gazetecinin sorusu üzerine konu ile ilgili olarak görüşlerini belirtiyor;
“Konuyla ilgili olarak ilk vaka ortaya çıkar çıkmaz hemen hukuki açıdan bakanlığımız müdahil oldu. Bizzat ben yine hukukçu arkadaşlarımı arayarak toplantı yaptım. Dedim ki, bu olayı da takip ediyoruz, ben de takipçisiyim.
Her zaman kötü niyetli insanlar, bazı işleri su istimal edebilen insanlar olabiliyor. Buna bir kere rastlanmış olması hizmetleri ile ön plana çıkmış bir kurumumuzu karalamak için gerekçe olamaz. Biz Ensar Vakfı’nı da tanıyoruz, hizmetlerini de takdir ediyoruz, ama öteki taraftan bunu yapan kişi için de sıfır toleransla hukuki açıdan bütün takibimizi yapıyoruz.
Bu çocuklar ile ilgili bakanlığımızın rehabilitasyon ve sosyal hizmet uzmanlarımız, psikologlarımız devreye girdiler. Aileler ziyaret edildi. Çocuklarımızın rehabilite edilebilmesi için çalışmalar başlatıldı. Çocuklarımızın en az travma ile bu dönemi en iyi şekilde atlatabilmeleri için gerekli bütün psikolojik destekler veriliyor ve vermeye devam edeceğiz.”diyor.
Bu demeç üzerine bir kısım basında ve sosyal medyada bir linç kampanyası başlatılıyor. Kampanyanın kaps’i “Bir kereden bir şey olmaz”. Yani bakanın sözleriyalın hali ile sorunsuz görülmüş olmalı ki, bir kaps vasıtası ile çarpıtma gereksinimi duyuluyor. Bu ülkede hükümet aleyhine ne satarsan sat alıcısı olduğu için, bu çarpıtmaya alıcı bulunmakta zorlanılmıyor. Süreç önce bir kuruma, sonra Bakana, derken iktidar partisine ve tabanına ve en nihayet toplumun muhafazakar kesimini toptan töhmet altında bırakan bir söyleme dönüşüyor.
Ben demeci her kurumda sapık ve kötü niyetli insanlar olabilir, kişilerin kusurları kurumlara mal edilemez. Suçlu olan cezasını en ağır şekilde çekmelidir. Bireylerin suçları ile kurumları yıpratmayalım diye anlıyorum.
Bazılarımız tarafsızlık ilkesini hatırlatıyor. Ülkenin Bakanı bir vakfı korumak yerine mahkeme sonuçlarını bekleyelim demeliydi deniyor. Aynı olay ÇYDD de olsaydı, aynı tavrı gösterecek miydi diye soruluyor. Böylesi bir yaklaşımın bu ülkenin tarihinde ve kültüründe olmadığı görmezden geliniyor. Herkes yakından tanıdığı kişi ve kurumları nasıl biliyorsa öyle anlatma ihtiyacı duyar. Şundan eminim ki, böylesi bir durumda Kılıçdaroğlu ÇYDD’ni koruma ihtiyacı duyardı ve ben de bunu normal karşılardım.
Söz konusu olayla ilgili olarak yetkili ve görevli kimselerin ihmali var mı diye adli ve idari soruşturmaaçıldığı belirtiliyor. Konu hakkında meclis araştırması açılması talebi iktidar partisinin oyları ile önce reddediliyor sonra bu yanlıştan dönülüyor. Muhalefetin her isteğine savunma ile cevap verme refleksi kafamızı karıştırıyor. Kamuoyuna mal olmamış olgular var ise bu refleks mağdurların kimsesi olma konusunda sıkıntı yaratır. Bir taraftan toplumun daha fazla şeffaflığa ihtiyacı var iken, diğer taraftan mağdur çocuklarımızın ruhsal gelişimlerini, devam eden okul ve sosyal hayatlarını düşünmeksizin bu konunun sürekli gündemde kalmasıda son derece tehlikeli.
Sonuç olarak görmezden gelinemeyecek bir sorun var. Bu sorun bırakın kurumları topyekün toplumumuzu dejenere etme potansiyeli taşıyor. Siyasal söylemleri bir kenara bırakan ve psikiyatrist sosyolog vb, işin uzmanlarına danışılması ve bir eylem planı oluşturulması gereken bir sorun yaşıyoruz. Birilerinin bağcıyı döğmek istemesi, dindarların kendilerini sorgulamalarının önünde bir engel teşkil etmemelidir.
Bu haber 2416 defa okunmuştur.
