Denizli Devlet Hastanesi’nde kalp cerrahisi yapılıyor, ama bu tür bir hizmet verilmiyor olsaydı da kalite puanı 99 olabilirdi. Her devlet hastanesinde kalp cerrahisi yapılıyor değil, yapılması da gerekmiyor. Bu hizmet, Denizli’nin; Afyon, Uşak, Burdur, Muğla ve Aydın’daki devlet hastanelerine göre yarattığı bir fark oluyor. O nedenledir ki, bu komşu illerden Denizli’ye kalp ameliyatları için hasta geliyor. Bu hizmeti biraz daha açalım.
Kalp cerrahisi yapabilmek hakikaten meşakatli bir iştir. Türkiye’de eğitim hastanesi olmayan tek tük devlet hastanesinde kalp cerrahisi yapılıyor. Kardiolog ve kalp cerrahlarından oluşan uyumlu bir ekibin olması gerekir. Uyum yetmez çok çalışmak ve özverili olmak gerekir. İş ameliyatla bitmez. Hastanın başında beklemek gerekir. Kanama vb nedenlerle ikinci defa ameliyata almanız gerekir. Hatalarınızın karşılığı bir cana mal olur. Er ya da geç mutlaka bazı hastalar elinizden kayıp gider. Cesaretinizi kıracak gelişmeler olur, bakışlar bu iş burada olur mu? der gibidir. Kendinize ve ekibinize güveniyorsanız yılmazsınız. Ama, yine de, sürdürülebilir bir başarı her ekibe nasip değildir.
Kalp cerrahisi gibi ekip, donanım ve süreç gerektiren bir işi başarmak başlı başına bir iştir. Vitrin yapmak için tek başına yeterlidir. Ancak bu çabanızı ayrıntılar ile desteklemez iseniz Türkiye’de kalp cerrahisi yapılan yüz merkezden biri olarak anılırsınız. Halbuki, sağlık hizmetleri parçalardan oluşan bir bütündür. Mükemmel yolculuğu her safhada bir iyileştirme arayışıdır. Denizli Devlet Hastanesi’nde bunun örneklerini görüyoruz.
Kanser hastaları ebru sanatı ile tanışıyorlar. Bu sanat onlar için bir meşguliyet terapisi oluyor Ortaya koydukları ebrular hastanenin duvarlarına asılarak, yaptıkları işe değer verildiği gösteriliyor. Bu hastalar/insanlar birçoklarına nasip olmayan bir şeye sahip oluyorlar. Duvarlara asılan bu ebrular sayesinde bu dünyaya bir iz bırakıyorlar. Ruh sağlığı bozuk olan hastalara müzikle grup terapisi yapılıyor. Üstelik bu hastane ortamının dışında yapılıyor. Terapi ortamında uzman terapistler eşliğinde çağdaş tıp ve sosyal hayat birleştiriliyor. Özürlü ve yaşlı raporu almak için sedyede gelen hastalar için gerekli olan vesikalık resim hasta sedyede iken çekiliyor. Devlet hastanesinin dağınık yerleşimi nedeniyle klinikler arası gerekli olan hasta taşıma işi elektrikli bir mini ambulans ile yapılıyor.
Tüm bu işlerin başında hastane yöneticisi Op Dr Kadir Gökhan Saçkan var. Gökhan’ı PAÜ’de ihtisas yaparken tanıdım. Çalışkan, işini seven sosyal biri idi. Akademik kariyer yapma hayalleri vardı. Yakışırdı da, ama nasip olmadı. Çoktur akademik kariyer yapmak isteyip de nasip olmayınca kaybolup giden tanıdıklarım. Gökhan, Denizli Devlet Hastanesi’ne tayin oldu. Afyon’da kariyer yapma imkanı oldu, ama o her Denizlili gibi, Denizli’yi sevdiğinden Denizli’den ayrılmadı.
Bazı insanlar vardır hizmet etmek isterler. Bu konuda o kadar samimidirler ki, onların istekleri şarta bağlı değildir. Bulunduğu şartlar neye müsaade ediyorsa, hangi imkanı sunuyorsa onu kullanırlar. Bazı insanlar makamdan alıp, makamla değer bulup, makam gidince kimliksiz kalırken; bazı insanlarda makamlara değer katarlar, makamdan ayrılınca daha bir donanımlı olarak yollarına devam ederler…
