Köşe yazılarımı zaman zaman facebook sayfamda paylaşıyorum. Geçen hafta “Demokrasi Nöbetleri” başlıklı yazımı paylaşmıştım. Sanal ortam, paylaşımları interaktif hale getiriyor. Okuyucunun ne düşündüğünü ilk elden öğrenme fırsatı veriyor. Fikrini paylaşanların aynı zamanda sadece okuyup geçen ve fikrini paylaşmayanların da sesi olduğuna inanıyorum. Anlayacağınız bir konuya farklı bakışların özeti çıkarılmış oluyor. İşin aslı kim ne söylerse söylesin, şu hayatta söylenmemiş bir sözün olduğunu düşünmüyorum. Çoğumuz birbirimizi tekrar edip duruyoruz. Ama yine de “Ben böyle düşünüyorum” demek, var olma iddiasının bir parçası. Bu şekilde bir bakıma kamuoyu oluşuyor ve ülkeyi yönetenlere fikir veriyor.
Geçen haftaki yazımda; bir görev olarak gördüğüm ve daha ilk gün, ilk saatlerden itibaren katıldığım demokrasi nöbetlerini önemsediğimi, bu nöbetlerle ilgili yapılan eleştirileri haklı bulmadığımı ifade etmiştim. Özetle bu kalkışmanın bir kabus gibi olduğunu, ama rüya değil gerçek olduğunu; demokrasi nöbetlerinin AK parti mitingleri olmadığını; AK parti tarafından sahipleniliyor görüntüsünün belediye başkanları ve bakanların AK partiden olmasının doğal bir sonucu olduğunu; yoksa toplumun bir bütün halinde Türk kimliği etrafında buluştuğunu ifade etmiştim. Bu yazıma yapılan yorumların çoğu, bu nöbetlere benim verdiğim önemi olumlayan bir yaklaşımda idi.
Yorumların bir kısmı ise yazım üzerinden ülkeyi kesintisiz 14 yıldır yöneten iktidarın bu konudaki sorumluluğu; bu sorumluluğun maliyeti; zamanında biz demiştik, dinleyen olmadı serzenişi şeklinde sıralanabilir.
Yenikapı mitinginde Türk varlığına ve kimliğine vurgu yapılması; tarihimizin kilometre taşları olan büyük sultanlardan bahsedilmesi; değişik ideolojilere sahip şairlerden alıntılar yapılması olumlu ve umut verici olarak söylenirken, Atatürk’ün yeterince vurgulanmadığı da haklı bir eleştiri olarak not ediliyor.
İdarecilerimizin, Türkiye’nin iki baş belası pkk ve fetö tarafından yanıltılmış olmasını sindiremiyor bazılarımız. Biz söylemiştik uyarmıştık diyorlar. Evet bu uyarıların ben de şahidiyim. Ben son tahlilde önemli olanın, iktidarın yani erk sahibinin, bu uyarıların yapıldığı noktaya gelmiş olmasıdır diye düşünüyorum. Bu memleket için olumlu olan fikirlerin uygulamaya konulması kimin tarafından uygulandığından daha önemlidir. İktidarın muhalif görüşleri kabul etmesine ve o görüşlerde buluşulmasına iyi yönden bakmak gerekir. Muhalefetin iktidar olmak için çabalamak gibi bir görev ve sorumluğu vardır, ancak iktidarı uyarmak ve hatta yol göstermek görevi daha az önemli değildir.
Bu haber 3129 defa okunmuştur.
