HAYAT BAYRAM OLSA!..
Şenay’ın bu şarkısı, hiç şu sıralar hissettiğim kadar anlamlı gelmemişti bana. Yok, öyle sözlerinden dolayı değil. Şarkıdaki olgun insan tarifini, değişik filozof, entelektüel ve dini kimliklerin sözlerinde her zaman bulmak mümkün. Bana anlamlı gelen olgun insanlardan oluşan bir hayatın bayrama benzetilmesi. Hani; Ramazan Bayramı oruç tutan, tutmayan herkesin bayramıdır ya; demek oluyor ki; hayat bazen tüm renkleri ile bayram olabilir, bayram ise özlenen hayat gibidir. İşte öyle bir bayrama daha ulaştık, her rengi ile paylaştık ve yaşadık. Peki ya bayrama giden günler ve bayramdan sonrası? Bu minval üzere devam edelim;
Son yazım olan “Ramazan Davulcusunun Zulmü” başlıklı yazım nedeniyle arayıp görüşlerini paylaşanların, diğer yazılarıma göre sayısal olarak çokluğu ve olumlayan yaklaşımı, bahsettiğim konudaki rahatsızlığın büyük olduğunun bir göstergesi olarak görülebilir. Arayanlardan birisi olumsuz tepki alıp almadığımı sordu. Cevabım “bu konuda olumsuz tepki beklemem, beni tanıyanlar benim bu konulardaki samimiyetimi bilirler” şeklinde oldu. Benim değindiğim konular olan ezan, mevlüt ve ramazan davulu ile ilgili bir sorunum olmayacağını, bana ulaşacak kadar beni tanıyanlar bilirler. Peki, tanımayanlar ne düşünmüştür? işte onu bilemem. Tanımak, tanımamak; bilmek, bilmemek meselenin özü bu kavramlarda gizli…
Beni arayan okurumun “olumsuz tepki oldu mu?” sorusunun arkasında olmalı/olabilir beklentisi var. Bu beklentinin iki nedeni olabilir. Birincisi tepki göstermelerini beklediği kesimi tanımıyor/bilmiyor olması, yani ön yargılı olması, ikinci ihtimal ise kişisel yaşantısında bu tür tepkiler ile karşılaşmış olmasıdır.
Benimle paylaştığı, “bu tür konuların konuşulamadığı ve yazılamadığı” çıkarımı başlı başına bir sorun. Bu durum insanların ifade hürriyetlerinin kısıtlandığı sonucunu çıkarır ki, böyle bir hava var ise, kim, neyi, ne zaman, nerede, nasıl, neden kısıtlamış soruları, bu yaraya merhem olmaz. Dini hassasiyetleri olmadığını/zayıf olduğunu düşünülen birinin, hadi biz buna laikçi diyelim, benimkine benzer bir yazı yazması halinde, satır aralarını ve yazmadıklarını da okuma gayretkeşliği bu toplumun dindar kesiminde vardır. Bu cümleden olarak söylemek istediğim şudur ki; bu toplumda önyargı çift taraflı çalışmaktadır.
Dini hassasiyeti olan kesimin 5-10 yıl öncesine kadar öteki durumunda olması, bu kesimde dayanışma, eksik aramama, yani safları sıklaştırma olgusunu ortaya çıkarmıştır. Günümüz Türkiye’sindeki iktidar değişikliği öteki sıfatının yer değiştirmesine neden olmuştur. Kimseyi ötekileştirmedik söylemleri, ötekileştirildiklerini düşünen kesimin nezdinde bir anlam ifade etmez.
Bu durum böyle sür gitmez. Gider diyen var ise, İbn-i Haldun’un Mukaddime’sini okumalarını tavsiye ederim. Şu sıralar ulusal basında Ali Bulaç’ın başlattığı ve birçok yazarın içine girdiği bir İslamcılık tartışması var. Konu tarihi, felsefi, siyasi ve dini açıdan o kadar derin o kadar geniş ki, gazete köşelerine sığması ve bugünden yarına somut bir şeylerin ortaya çıkması mümkün değil. Her halükarda, safların sıklaştırılması gereken durum geride kalmıştır. Şimdi ülke/insan için daha iyisi arama ve/veya iktidardan pay kapma mücadelesi olacaktır. Bu da ister istemez ayrışma getirecektir. Laiklerin karşısındaki kesim homojen değildir. Oy verenlerin homojen olmadığı bir gerçektir de, bizzat siyasetin ve bürokrasinin içinde yer alanların da homojen olduğu söylenemez. Hele yazar, çizer, iş adamı, cemaatler kesimine geldiğimizde ayrışma iyice belirginleşir. Yani, okuruma, kişisel kötü tecrübelerin toptancı yaklaşımlara payanda etmemesini söylemek durumundayım.
Ramazan Bayramı oruç tutan, tutmayan herkesin bayramı olduğu gibi; kurumların, şehrin, ülkenin ve dünyanın da herkesin olması dileği ile bayramınızı kutlarım…
Bu haber 4604 defa okunmuştur.
