Prof.Dr.Bülent TOPUZ

ARAMA

EN ÇOK OKUNANLAR

YENİ EKLENENLER

İSTATİSTİKLER

13 kategori altında, toplam 400 konu bulunmaktadır. Bu konular toplam 3925191 defa okunmuş, 1144 rahatsızlık şikayeti veya yorum yazılmıştır.

18 Punto 16 Punto 14 Punto 12 Punto Anasayfa » Prof.Dr.Bülent TOPUZ

ÇÖZÜM SÜRECİNİN SONU (28 Eylül 2015)

07.Şubat.2016, 17:00

Prof.Dr.Bülent TOPUZ

Çözüm süreci ile ilgili olarak üçe bölünmüştük. Taraftarlar, karşı çıkanlar ve izlemede kalanlar. Çözüm sürecine taraf olmak barışın gerekli ve zorunlu olduğuna inanmak, barışa bir şans vermek, şimdiye kadar olan çatışma ortamından çıkarımlarda bulunmak, birlikte yaşama iradesini ortaya koymak, kısacası güzel günler için umut devşirmekti. Bu hali ile kim bu sürece karşı çıkabilir ki. Ben de taraftar oldum. Taraftar oldum ama karşı çıkanların böylesi bir umuda körü körüne karşı olmayacakları şüphesi de içimde hep var oldu. Bu nedenle gönlüm barış sürecinin taraftarı iken, görüntüde izlemede kalmayı tercih ettim. Şimdi geldiğimiz noktada öyle anlaşılıyor ki, terör örgütü süreç boyunca yığınak yapmış, çocuk yaştakiler başta olmak üzere gençlere ideolojik eğitim vermiş. Tam burada bir parantez açmak isterim. Liseyi 12 Eylül öncesi yatılı okudum. Sahipsizdim ve kendimi aksiyoner bir sol grubun içinde buldum. İdeolojik eğitim aldım. Çatışma ihtimali olan ortamlara götürüldüm. Babam Almancı idi, derslerinde başarılı, umut vaat eden biri idim. Anlayacağınız kaybedeceğim çok şeyim vardı. Ama kimse bana tercihlerimi sormadı. Elbette ki içimizde gönüllü “çocuklar” ve maceracı arkadaşlar vardı. Ama ben değildim. Bunu anlatıyorum, çünkü bu insanlar durup dururken mi dağa çıktı sorusuna bir cevabım olması gerekir. 12 Eylül darbesinin tüm kesimlere ve bu arada Kürtlere yaptığı işkence ve zulümden bu tarafa çok zaman geçti. Zamanla birlikte Kürtlerin kültürel hakları tanındı. Daha ne yapılabilir? tartışması da aktif bir şekilde yürütülüyordu. Yeterli diye bir şey yoktur. Tam anlamıyla süreç diye bir şey vardır. Bazı talepler var ki, Kürtlere mahsus değil, Türklerin de talebi. Bu nedenledir ki, Kürtlerin partisi sol ve beyaz Türklerden de oy aldı. Evet HDP’ye oy verildi ama fırsat verilmedi. HDP'nin de bi durun, sivil siyasete bir şans verin dediğini duymadık, yani bu durumdan şikayetçi oldukları söylenemez. Gelişen kültürel ve sosyal haklara rağmen terörün şiddetlenerek devam etmesinin bir açıklaması olmalı. Türkiye’yi yumuşak tarafından vurmak isteyen bir dolu devlet, savaş ortamında kimlik bulmuş, savaş olmaz ise kimliksizleşecek örgüt liderleri, uyuştururcu ve mülteci ticareti, kısacası rant var. Bugün gelinen nokta beni şaşırtmıyor. Terör örgütü Kobani’de elde ettiği şehir savaşı pratiğini Türkiye’ye taşımasaydı, işte o zaman şaşırırdım. Daha önce denedikleri ve başarılı olamadıkları kent ayaklanması konusunda umutları bir kere daha tazelenmişti. Defalarca denedikleri farklı farklı yöntemler gibi bu da hüsranla sonuçlanacak. Çünkü savaştıkları sadece devletin meşru güçleri değil, Kürtlerin büyük çoğunluğunun aklında, kalbinde ve ruhunda yaşattığı beraberlik hissi. Peki bu ihtimali düşünmüş olabilirler mi. Düşünmüş olsalar bile denemekten vazgeçmezlerdi. Bebekleri öldürerek başlamışlardı, şimdi unutuldu gitti. Yine unutulur. Ayrıca da kimseyi inandırmak durumunda değiller. Nasıl olsa bu ülkede herkes inanmak istediğine inanıyor. Alıyorsun Gazze’de öldürülen ve saldırılar nedeniyle defnedilemediği için buzdolabında saklanan bir bebeğin fotoğrafını, altına Cizre yazıp servis ediyorsun. Bunun ortaya çıkma ihtimalinden rahatsız olmuyorsun. Aksine ortaya çıkaranlar suçlanıyor, sanki onlar bu resim Gazze’ye ait dememişler de, Cizre’de çocuk ölmedi demişler gibi. Bir savaşı sürdürebilmenin olmazsa olmaz şartı moral değerlerdir. Kürt halkının silahlı kalkışmaya katılmamakta gösterdiği direnç, terör örgütünün moralini bozarken, bu durum Erdoğan ve AKP karşıtı beyaz Türklerin desteği ile ikame edilmekte ve direnç sürmektedir. Bu direnç her iki halka da zarar vermektedir, bu görememek için kör olmak yetmez...

Bu haber 2322 defa okunmuştur.